Założenia

Grupa celowa

Trasa Rowerowa Polski Egzotycznej zaprojektowana została z myślą o turystach długodystansowych, spędzających wakacje na rowerze przemieszczając się z miejsca na miejsce. Poszczególne odcinki trasy mogą być wykorzystywane również podczas krótszych wyjazdów weekendowych - np. Sokółka - Czeremcha, Hajnówka - Terespol, Terespol - Chełm, Chełm - Zwierzyniec, Zwierzyniec - Horyniec, Horyniec - Przemyśl. Turystyka weekendowa będzie atrakcyjna szczególnie dla mieszkańców większych aglomeracji Polski - Warszawy, Łodzi, Krakowa; oferta wakacyjna - również dla rowerzystów zagranicznych.

Jednocześnie udogodnienia rowerowe na wylotach z położonych na trasie miast (np. Suwałki, Chełm, Przemyśl) obsługiwać będą lokalny ruch rowerowy (dojazdy do szkoły i pracy, rekreacja weekendowa).

Cała trasa powinna być dostępna dla jak najszerszej grupy użytkowników rowerów - w tym osób starszych, rodzin z dziećmi, na rowerach nietypowych, z przyczepkami. Musi być dostępna również dla osób nie korzystających z samochodu, tak by z jednej strony nie zawężać grupy użytkowników (ponad połowa turystów na wakacje rowerowe wybiera się pociągiem, promem lub samolotem), a z drugiej nie promować dojazdu samochodem na szlak (rosnący ruch samochodowy w regionie na dłuższą metę będzie negatywnie wpływał na atrakcyjność szlaku).

Kręgosłup i ości

Szczegółowy przebieg szlaku Polski Egzotycznej powinien być wytyczony w oparciu o zasadę "kręgosłupa i ości". Kręgosłup ma stanowić trasa dobrej jakości, prowadząca drogami asfaltowymi o niewielkim ruchu samochodowym, czasem wydzielonymi ścieżkami rowerowymi (przede wszystkimi w obrębie większych miast), bez zbędnego nadkładania drogi czy stromych podjazdów.

Szlaki pomocnicze i alternatywne ("ości" i "pętelki") - np. w postaci istniejących lokalnych szlaków rowerowych czy pieszych - pozwalają na dojazd do wszystkich wartych zwiedzenia zabytków, miejsc przyrodniczo cennych czy punktów widokowych w okolicy. W każdej chwili rowerzysta znajdujący się na takim szlaku bocznym powinien mieć możliwość - na przykład w przypadku nagłego załamania pogody - powrotu na szlak główny i dotarcia nim szybko, bezpiecznie i wygodnie do miejsca noclegowego lub stacji kolejowej.

Infrastruktura szlaku

Przez infrastrukturę turystycznego szlaku rowerowego z reguły rozumie się w Polsce np. wiaty odpoczynkowe czy tablice informacyjne. Tymczasem infrastruktura powinna przede wszystkim zapewniać dostępność, przejezdność i bezpieczeństwo na trasie.

Dlatego wytyczanie szlaków rowerowych powinno w pierwszej kolejności wiązać się nie ze stawianiem wiat, ale działaniami takimi jak:

- budowa na kluczowych odcinkach wydzielonych dróg dla rowerów;

- uspokajanie ruchu na drogach lokalnych;

- poprawa bezpieczeństwa na wybranych skrzyżowaniach (np. poprzez budowę małych rond);

- poprawa jakości nawierzchni.

Szczególną uwagę należy poświęcić trasom wylotowym z większych miejscowości (Suwałki, Augustów, Sokółka, Chełm, Zamość, Przemyśl) oraz miejscom, gdzie szlak przecina ruchliwe drogi krajowe.

Powiązanie z transportem publicznym

Naturalnym uzupełnieniem turystyki rowerowej jest transport kolejowy. Umożliwia dojazd na start, powrót po zakończeniu wycieczki lub wcześniejsze opuszczenie trasy w przypadku sytuacji awaryjnej.

Stacje kolejowe - np. Suwałki, Augustów, Sokółka, Hajnówka, Czeremcha, Terespol, Chełm, Zwierzyniec, Horyniec czy Przemyśl - powinny stać się węzłami szlaku.

Coraz częściej w pociągach międzyregionalnych pojawiają się wagony rowerowe. Część z nich dociera w rejony Polski Egzotycznej - m.in. "Hańcza", "Wigry" i "Jaćwing" do Sokółki i Suwałk, "San" do Zamościa, "Solina" do Zwierzyńca i Przemyśla. Dobrze by było, gdyby w przyszłości pojawiły się również rowerowe połączenia do Hajnówki.

Na odcinkach, gdzie trasa prowadzi w pobliżu czynnych linii Suwałki - Sokółka oraz Rejowiec / Zamość - Zwierzyniec - Horyniec, przydałaby się poprawa oferty rozkładowej - lepsze skomunikowania i częstsze kursy np. dzięki zastąpieniu obecnie kursującego taboru ekonomicznymi lekkimi szynobusami.

Dla rozwoju turystyki wskazana byłaby również reaktywacja wielu lokalnych linii kolejowych: Hajnówka - Cisówka, Hajnówka - Białowieża, Chełm - Włodawa, Zamość - Hrubieszów, Sanok - Medzilaborce.