Oznakowanie szlaków

Problemy ze znakowaniem

Poprawne oznakowanie tras rowerowych w Polsce jest dość problematyczne. Obecnie najczęściej stosowane są znaki szlaków rowerowych (R-1, R-2 i R-3) wprowadzone rozporządzeniem Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z 1999 r. o znakach i sygnałach drogowych. Kilka lat eksploatacji ujawniło pewne wady tego system oznakowania:

1. Szlaki są znakowane kolorami, a nie liczbami. Kodowanie przy pomocy pięciu kolorów (czarny, czarwony, żółty, zielony, niebieski) uniemożliwia poprawny system hierarchicznej organizacji szlaków - wcześniej czy później pojawiają się krzyżujące się szlaki o tym samym kolorze. Szczególne problemy napotyka ten, kto próbuje wytyczyć dłuższy szlak główny biegnący przez obszary, gdzie już istnieją jakieś sieci szlaków lokalnych. Dodatkowo, w niektórych warunkach dość łatwo o pomylenie oznakowania szlaków niebieskiego i zielonego.

2. Znaki są zbyt małe (20x20 cm), by znakować odcinki szlaków biegnących przez miasta, tam gdzie ruch rowerowy prowadzony jest w jezdni na zasadach ogólnych. Maleńkie symbole są niewidoczne np. za rzędem parkujących samochodów, często giną w natłoku reklam i innego oznakowania.

3. Znaki są białe w zielonkawych obwódkach, przez co są słabo widoczne w większości przypadków.

4. Znaki są nieodblaskowe, co utrudnia ich dostrzeżenie w świetle rowerowych reflektorków, a właśnie po zmroku - kiedy trudno orientować się na podstawie mapy, a dodatkowo turysta z reguły jest zmęczony - dobre oznakowanie jest niezwykle cenne.

Środki zaradcze

Organizacje i instytucje wytyczające trasy rowerowe zaczynają dostrzegać wyżej wymienione problemy i podejmują różne środki zaradcze, próbując na różne sposoby udoskonalić istniejący system. Np. powiat Stalowa Wola stosuje znaki i drogowskazy znacznie większe od standardowych, podobne można spotkać w Puławach. Coraz częściej mówi się też o stosowaniu do znakowania szlaków farby odblaskowej.

PTTK przyjęło system dodatkowej - uzupełniającej w stosunku do oznakowania kolorami - numeracji szlaków. Niestety, stosowane sygnaturki - typu WM2046z - wprawdzie mają swoją logikę, ale są jednocześnie bardzo mało intuicyjne dla turysty. Poza tym numeracja ta jest dostępna jedynie w wewnętrznych wykazach, nie na oznakowaniu w terenie.

Urząd Miasta w Krakowie opracował projekt osobnego systemu do oznakowania miejskich tras rowerowych.

(tu by można jeszcze dopisać ze dwa akapity o systemie oznakowania w innych krajach)

Naszym zdaniem

Istniejący system oznakowania nadaje się na trasy lokalne o charakterze terenowym. Jego zaletą jest niska inwazyjność, przez co znaki mogą być np. malowane na drzewach czy kamieniach.

Jednak dla szlaków długodystansowych (krajowych, być może też regionalnych) oraz tras rowerowych w terenach zabudowanych konieczne jest wdrożenie nowego systemu, umożliwiającego hierarchiczną organizację tras oraz oznakowanie bardziej rzucające się w oczy. Główne trasy powinny jednocześnie posiadać łatwo rozpoznawalne nazwy - np. Trasa Polski Egzotycznej, Szlak Wisły, Szlak Odry, Szlak Beskidzki, Trasa Wybrzeża.

Większość z dotychczas wyznakowanych systemów tras lokalnych powinna pozostać bez zmian. W przyszłości można pomyśleć nad zmianą przebiegu szlaków lokalnych na odcinkach, na których dublować się będą z ponadlokalnymi.

Kwestią otwartą jest, czy oznakowanie ma być oparte na systemie duńskim, czeskim czy krakowskim. Poniżej przedstawiamy szkic projektu oznakowania w kolorystyce przypominającej czeską: PDF, 39 kB.